Web-specific art. Het World Wide Web als artistiek medium (1997)

spinster . writing . web-specific art. het world wide web als artistiek medium

Introductie

Inleiding

Hoofdstuk 1
Internet en het World Wide Web

A. Internet

B. World Wide Web

Hoofdstuk 2
Theoretisch kader

A. Mediatheorie

B. Postmodernisme

Inleiding

C. Digitale esthetica

Inleiding

Hoofdstuk 3
Webprojecten

A. Virtuele galerijen

B. "Real life" instituten

C. Autonome initiatieven

Inleiding

D. Wedstrijden

E. Net.art

Inleiding

F. Conclusie

"Geografie" van instituten

Hoofdstuk 4
Medium, inhoud en thematiek

A. Medium en inhoud

B. Thematiek

Inleiding

C. Conclusie

Positionering van webkunst

Besluit

Een algemene conclusie...

Bibliografie

A. Gedrukte bronnen

Gedrukt bronnenmateriaal

B. Online bronnen

Hoofdstuk 3
Webprojecten

E. Net.art

5. Olia Lialina

Olia Lialina(270) is een buitenbeentje in de net.art-groep: ze behoort tot geen enkele organisatie en maakt ook de meest "visuele" en minst op het netwerk geconcentreerde kunst. Haar achtergrond ligt in de film (ze maakte in het begin van de jaren '90 experimentele film, bouwde de Cine Fantom Film Club uit, stelt videoprogramma's samen en schrijft mediakritiek(271)), en dit laat zich voelen in haar webprojecten: Lialina doet een onderzoek naar de mogelijkheden om een verhaallijn te creëren binnen de virtuele ruimte van een webpagina. Haar netfilm "My boyfriend came back from the war" is een experiment met frames en hypertekst, waarbij het beeld zich steeds verder opsplitst tot er uiteindelijk 17 Netscape-vensters ontstaan(272).

Hypertext is the best way to sell stories, hundreds of stories simultaneously. And interaction is merely a field for experiment, the same as stage, film, brain. Net language is closer to film than video. Video doesn't think by frame. Web does. Not only. It gives a chance to operate with such ideas as line, parallel, associative (digital, wow) montage. Its a fascinating experience.(273)

Lialina's beeldtaal is sterk verwant met die van Heath Bunting en Alexei Shulgin: ze gebruikt sterk gecomprimeerde zwart-wit-afbeeldingen die slechts een korte download-tijd vragen, en minimalistische tekstfragmenten (Lialina heeft moeilijkheden met het Engels, wat haar werk een naïef karakter verleent) waarbij de links op een vreemde, soms transparante manier geplaatst zijn. Dit gebeurt vooral in haar 'dialogen' - Lialina stelt dagboeken samen aan de hand van ingebeelde gesprekken, gelijkend op filmscripts, tussen vreemde personages (Sailor en Agatha, of een dialoog tussen verschillende search engines: Yahoo, Magelan, Alta Vista), waarbij links verspreid zitten doorheen de tekst.

Epilog

ANNA:        i'm happy!
YAHOO:       why?
ANNA:        i met train, youg beatiful train.
MAGELAN:     what color?
ANNA:        red. and he said: "lets go to paradise!"
ALTA VISTA:  ha-ha-ha.
ANNA:        Why ha-ha-ha.? you think he was lieing?
YAHOO:       no-no, baby, don't worry.
MAGELAN:     trains never lie.
ALTAVISTA:   and never die!
NETSCAPE:    Paradise belongs to those who are in love!
EXPLORER:    to girls and trains.
             login: god_bless password: paradise You have mail
ANNA:        oh! my train: you saw him?
YAHOO,
MAGELAN,
ALTAVISTA
(together):  of course!(274)

<< >>

Lialina, Olia. trust-n-dust diary by olia lialina. 1997. http://www.cityline.ru/~olialia/
Idensen, Heiko. "Stoßen/Ziehen/Interagieren? Internet als Fernsehen oder als hypermediales Partizipationsmedium?" Telepolis. 7 april 1997. http://www.heise.de/tp/deutsch/special/film/6124/1.html
Zie afbeelding 30.
Idensen, Heiko. Op. cit.
Lialina, Olia. "Anna Karina." trust-n-dust diary by olia lialina. 1997. http://www.cityline.ru/~olialia/anna/epilog.htm